Fuzarioza [Fusarium sp.]

Występowanie i znaczenie

Szerokie rozpowszechnienie w głównych rejonach uprawy zbóż. Infekcje fuzariozą mogą powodować znaczne straty w plonie i tworzyć na ziarnie zbóż wysoko toksyczne trucizny (mykotoksyny).

Okres wykrywania

Podczas całego okresu wegetacji.

Obraz choroby

Już przy wschodach siewek pokazują się luki w łanie, a na pochwach liściowych i korzeniach porażonych roślin występują podłużne brązowawe plamy. W stadium krzewienia – wyraźne zbrązowienie podstawy pochwy liściowej, a następnie podstawy źdźbła. Infekcje mogą przenikać
przez tkanki źdźbła; we wnętrzu znajduje się wówczas luźna, różowa grzybnia. Dochodzi do pogorszenia wzrostu, przedwczesnego dojrzewania roślin, a przy silnym porażeniu do wylegania i obumierania roślin. Porażone kłosy lub ich części są często obciągnięte warstwą zarodników o barwie
łososiowej. Istniejące ziarna są w przypadku wczesnej infekcji często źle wykształcone i posiadają czerwonawe zabarwienie.

Przenoszenie patogenów może się odbywać poprzez materiał siewny, może jednak także wychodzić z gleby, ponieważ zarodniki potrafią przetrwać na resztkach pożniwnych.

Wzmożone występowanie

• jednostronny płodozmian zbożowy (także kukurydza),
• zainfekowany materiał siewny,
• resztki pożniwne,
• za duża gęstość siewu.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

• staranne przyoranie słomy zbóż i kukurydzy,
• stosowanie zaprawionego materiału siewnego,
• rozszerzenie płodozmianu,
• dobór odmian.