Helmintosporioza liści kukurydzy [Setosphaeria turcica]

Występowanie i znaczenie

Szerokie rozpowszechnienie w najcieplejszych rejonach uprawy kukurydzy. Infekcje powodowane przez Setosphaeria turcica mogą powodować znaczne straty w plonie dochodzące do kilku procent, a także pogorszenie jakości ziarna. Patogen sprawia również, że kukurydza staje się mniej wartościowa jako materiał do produkcji paszy dla zwierząt.

Okres wykrywania

Podczas całego okresu wegetacji, szczególnie przy niskiej temperaturze powietrza oraz wysokiej wilgotności powietrza, przy umiarkowanych opadach deszczu. Chorobie sprzyja również wiatr. Pierwsze objawy porażenia zaobserwować można najczęściej w czerwcu lub lipcu.

Obraz choroby

Sprawcą helmintosporiozy (zwanej również żółtą plamistością kukurydzy) jest grzyb Setosphaeria turcica. Pierwsze objawy choroby zaobserwować można na dolnych liściach, a następnie na liściach środkowych oraz na liściach okrywowych kolb kukurydzy. Objawy choroby początkowo widoczne są w postaci wodnistych plam barwy szarozielonej, które mają charakterystyczną obwódkę koloru ciemnobrunatnego lub czerwonofioletowego. Kształt plam jest najczęściej owalny, a często wokół nich zaobserwować można nieregularnie wydłużone brzegi. Porażone liście tracą zdolności asymilacyjne. Obecność kilku plam na liściu może spowodować pękanie blaszki liściowej i w konsekwencji zasychanie całego liścia. Wraz z postępującą infekcją plamy łączą się ze sobą, pokrywając znaczną część nadziemnych organów roślin.

Patogen zimuje zarówno na pozostawionych na polu resztkach pożniwnych, jak również w materiale siewnym pod postacią grzybni bądź też zarodników. Sprawca choroby może być przenoszony na duże odległości przez wiatr oraz przez krople deszczu. Rozwojowi choroby sprzyja również obecność uszkodzeń, które powstały w wyniku szkodliwej działalności mszyc oraz porażeniu przez inne patogeny grzybowe.

Wzmożone występowanie

• jednostronny płodozmian,
• zainfekowany materiał siewny,
• resztki pożniwne po kukurydzy,
• za duża gęstość siewu.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

• staranne przyoranie resztek pożniwnych kukurydzy,
• stosowanie zdrowego, sprawdzonego i zaprawionego materiału siewnego,
• rozszerzenie płodozmianu – przestrzeganie terminu 4 lat przerwy w uprawie kukurydzy po sobie,
• dobór odmian o podwyższonej odporności na chorobę.