Czerń zbóż [Davidiella tassiana]

Występowanie i znaczenie

Na wszystkich rodzajach zbóż, na osłabionej, starzejącej się lub obumarłej tkance roślinnej. Niewielkie znaczenie gospodarcze z wyjątkiem pszenicy twardej.

Okres wykrywania

Po kłoszeniu.

Obraz choroby

Grzyby powodujące czerń są pasożytami następczymi, zasiedlającymi tkankę roślinną już osłabioną lub obumarłą z innych przyczyn. Pojawiają się jako powłoka o zabarwieniu od czarnoszarego do zielonkawoczarnego na kłosach, a także na liściach i źdźbłach. Porażona tkanka doznaje na skutek pokrycia grzybem dodatkowego osłabienia, ponieważ pogarsza się dostęp światła do jeszcze żywej
tkanki. Grzyby powodujące czerń stają się problemem w przypadku pszenicy twardej, ponieważ wskutek przejścia z liści i plew na ziarno wywołują brunatnienie końców ziaren, a tym samym poważne straty na jakości.

Wzmożone występowanie

• przy chorobach podstawy źdźbła, żółtej karłowatości, częściowej płonności kłosów itd.,
• silne porażenie szczególnie w utrzymujących się okresach dżdżystych.

Możliwość pomylenia

Wskutek typowości fenotypu mało prawdopodobna.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

• zapobiegawcze i bezpośrednie zwalczanie pasożytów podstawy źdźbła, liści i kłosów,
• zadbać o zdrowy łan, dostatecznie zasilony składnikami pokarmowymi.