Rdza pora [Puccinia porri]

Występowanie i znaczenie

Szerokie rozpowszechnienie w głównych rejonach uprawy szczypiorku, cebuli siedmiolatki oraz pora – szczególnie na jego wczesnych odmianach, w mniejszym stopniu w rejonach uprawy czosnku główkowatego. W sprzyjających warunkach infekcje powodowane przez Puccinia porri mogą prowadzić do obniżki plonu i pogorszenia jego jakości.

Okres wykrywania

Rozwój choroby możliwy jest przez cały okres wegetacji, szczególnie w warunkach wysokiej wilgotności względnej powietrza przy utrzymującej się ciepłej aurze.

Obraz choroby

Pierwsze objawy choroby widoczne są na liściach w maju lub w czerwcu w postaci wydłużonych plamek (ogników) barwy żółtej lub pomarańczowej. Są to ecja, w których wytwarzane są ecjospory. W warunkach wilgotnej i deszczowej aury zarodniki te dokonują infekcji wtórnych. Czas kiełkowania wraz z wniknięciem strzępki infekcyjnej wynosi kilka godzin. Następnie dochodzi do rozwoju grzybni, która po kilku tygodniach wytwarza uredinia koloru rdzawobrunatnego, a w nich urediniospory. Pod koniec sezonu wegetacyjnego pod skórką roślin powstają teliospory, będące zarodnikami przetrwalnikowymi, które zaobserwować można w postaci czarnych plamek. Porażone chorobą liście brunatnieją i z czasem zamierają. Wzrost i rozwój porażonych roślin ulega zahamowaniu, w konsekwencji czego wydają one niski plon.

Rdza pora jest rdzą jednodomową. Sprawca choroby zimuje w nieprzyoranych resztkach roślin z poprzedniego sezonu. Źródłem infekcji mogą być również zakażone sadzonki, na których znajdują się teliospory. Przez cały okres wegetacji rdza rozprzestrzenia się głównie przy pomocy zarodników.

Wzmożone występowanie

  • utrzymująca się wilgotna i ciepła aura,
  • jednostronny płodozmian,
  • zainfekowany, niecertyfikowany materiał siewny,
  • pozostawione resztki roślinne na polu,
  • przenawożenie azotem.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

  • stosowanie zdrowych sadzonek wolnych od chorób,
  • zaprawianie materiału siewnego,
  • staranne przyoranie resztek roślinnych, które stanowią źródło infekcji,
  • głęboka orka jesienna, która uniemożliwia kiełkowanie zdolnych do infekcji teliospor,
  • racjonalne nawożenie azotem, potasem i fosforem – przenawożenie azotem zwiększa podatność roślin na rdzę pora,
  • rozszerzenie płodozmianu – 5 letnia przerwa w uprawie roślin tego samego gatunku lub tej samej rośliny,
  • uprawa przedplonów, do których należą rośliny dyniowate, kapustne i strączkowe,
  • wybór odmian o zwiększonej odporności na chorobę.

Top