Życica trwała [Lolium perenne]

Inaczej rajgras angielski. Gatunek rośliny jednoliściennej z rodziny wiechlinowatych. Preferuje stanowiska żyzne, zasobne w składniki pokarmowe (w szczególności w azot), umiarkowanie wilgotne i ciepłe. Ma wysokie wymagania świetlne. W miejscach zacienionych szybko zagłuszana jest przez inne rośliny. Źle znosi suszę i zalewanie. Nie lubi długo zalegającej pokrywy śnieżnej.

Występowanie

Jako chwast często spotykana jest na plantacjach zbóż (w mniejszym stopniu również na plantacjach roślin okopowych). Można ją spotkać również na przydrożach, polanach, pastwiskach, w miejscach udeptywanych oraz na utwardzonych drogach.

Opis rośliny

Roślina wieloletnia o bardzo szybkim wzroście i dobrym krzewieniu. Życica trwała zaliczana jest do niskich traw luźnokępkowych, które tworzą liczne pędy płonne. Jej pędy generatywne mogą dorastać do nawet 90 cm. Tworzy gęsty i mocny system korzeniowy o płytkim zasięgu. Bardzo szybko tworzy darń. W części nadziemnej rozwija liczne pędy wegetatywne oraz mniej liczne pędy generatywne. Łodyga w postaci gładkiego prostego i nieowłosionego źdźbła dorasta do wysokości 60 cm. Liście życicy trwałej są długie, płaskie, żywozielone, początkowo złożone na pół. Na górnej stronie są bruzdkowane, z kolei na dolnej – połyskujące. Języczek liściowy jest krótki, a pochwy gładkie, dołem czerwone. Kwiatostany pojawiają się od wiosny do jesieni. Kwiaty zebrane są w kłos, który może osiągać długość do 20 cm. Składa się z 10-20 kłosków, które węższą stroną zwrócone są do osadki. Kłoski są spłaszczone i ułożone po obu stronach kłosa. Owocem życicy trwałej jest ziarnik. Długość dojrzałego ziarniaka jest 3 razy większa od szerokości.

Obecność życicy trwałej na plantacjach zbóż zagłusza rośliny, a także sprzyja ich przedwczesnemu i silnemu wyleganiu. Ponadto mają one także tendencje do krzyżowania się z innymi gatunkami traw. Wszystkie te cechy są bardzo konkurencyjne w stosunku do zbóż.